Wat is uw lievelingseten?
Italiaans

Wat is uw lievelingskleur?
Rood

Wat is uw lievelingsdier?
Honden en katten

Heeft u huisdieren?
Op dit moment heb ik alleen nog één kat en af en toe een logeerkat

Wat zijn uw hobby’s?
Schilderen, zowel creatief als het nuttige werk, tuinieren, wandelen, fietsen, stedentrips, creatief met stof, oude dingen opknappen

Papieren boek of e-book?
Het liefst een papieren boek, maar vanwege het gewicht kies ik nu vaak voor een e-book

Welk werk deed u voor u schrijfster werd?
Personeelswerk en media/reclame

Hoe lang schrijft u al verhalen en waarom bent u gaan schrijven?
Ik denk dat ik zo’n twintig jaar schrijf. Mijn eerste boek kwam in 2009 uit.

Hoe bedenkt u een verhaal?
Het heeft allemaal met inspiratie te maken. Voor de Benno boekjes waren dat mijn honden, eerst Floyd en daarna Barolo. Die laatste was zo’n wildebras en leverde de verhalen bijna aan. Ofwel, met een beetje fantasie maakte ik van zijn gedrag verhalen. En ‘Thuis in Slowakije’ was natuurlijk een verhaal uit het leven gegrepen. We kochten een oud huis in een voor ons redelijk onbekend land. Dat leverde gewoon verhalen op. Kortom, het leven om mij heen reikt mij de verhalen aan. Ik verwoord het alleen maar.

Waar schrijft u het liefst? En waarom?
Ik schrijf het liefst ergens waar het stil is en dan ook nog in een omgeving waar ik niet te veel word afgeleid. Benno op vakantie heb ik grotendeels in Slowakije geschreven, maar ook thuis achter mijn bureau kan ik prima werken, als ze me maar met rust laten.

Heeft u schrijftips?
Gewoon beginnen en veel uitproberen. Schrijf, leg het een tijdje weg en probeer je schrijfsel op een later tijdstip door de ogen van de lezer te lezen. Wat ook helpt is je eigen verhaal hardop te lezen. Dan merk je vrij snel of een zin niet loopt.
Ik heb een tijdje columns geschreven en daar heb ik veel van geleerd. Onder andere het leren schrappen van overbodige zinnen.

Welk boek van u zelf vindt u het leukst/mooist/grappigst?
De Benno boekjes, vooral de deeltjes 2 tot en met 5 vind ik zelf wel leuk. Ook omdat ik van veel verhaaltjes weet wat mijn inspiratiebron (de hond) uitvrat, waardoor ik opeens weer een verhaaltje verzon.

Op welk personage uit uw boeken lijkt u het meest?
Ik ben het vrouwtje in het verhaal. Zonder twijfel, ook het vrouwtje dat op de bank staat te gillen als er een muis in huis is. Dat was ik!

Hoe kwam u op het idee om over Benno te schrijven?
Het begon eigenlijk met onze eerste hond Floyd, een enorme kindvriendelijke Berner. Ik schreef af en toe wat over hem en heb dat ooit gegeven aan buurkinderen, die lezen niet zo leuk vonden. Die stonden meestal na een tijdje voor de deur of ik nog meer verhaaltjes had over de hond. Op een gegeven moment had ik zoveel verhaaltjes, dat ik ze ben gaan bewerken en heb het in boekvorm gegoten. Na boek 1 kwam de vraag wanneer het volgende boek verscheen.

Nu zijn uw boeken gegaan over Berner Sennenhonden omdat u die zelf ook heeft. Wat voor een
soort hond zou u anders hebben gekozen?
Ik heb altijd gezegd dat ik een grote hond wilde hebben, een Sint-Bernard of een Bernersennen en dat komt omdat ik na mijn middelbareschooltijd een jaar in Zwitserland heb gewoond. Daar is mijn liefde voor deze honden ontstaan. Heerlijke honden. Maar ook golden retrievers, labradors en allerlei andere honden zijn leuk hoor. Ik hou vooral van honden met een open karakter. Die zijn voor mij het gemakkelijkst ‘te lezen’.

De Benno boeken hebben een tekening op de kaft staan. Is dit bewust gekozen ipv een foto van een hond?
Dat is zeker bewust gekozen. Een kinderboek hoort illustraties te hebben. Dat geeft een mooiere sfeer.

Hoe was het om een Sinterklaasverhaal te schrijven? En zou u er meer willen schrijven?
Dat was heel leuk om te doen. Nu vind ik het Sinterklaasfeest nog steeds erg leuk, dus ik kon me ook in de zomer gemakkelijk verplaatsen in de sfeer van die dagen.

Heeft u nog plannen voor andere (kinder-)boeken?
Jazeker, ik heb nog een manuscript liggen voor een boek voor de oudere jeugd, waar ik nog eens goed met een ‘stofkam’ doorheen moet voor ik het naar een uitgever stuur. Het is een verhaal dat zich deels in deze tijd afspeelt en deels in het verleden. Om precies te zijn, ongeveer honderd jaar geleden in Drenthe.

Waarom is lezen zo belangrijk?
Lezen verrijkt je leven. Ook als je niet van lezen houdt, is het toch belangrijk om goed te leren lezen, vertel ik kinderen als ik op schoolbezoek kom. Want hoe installeer je later zelf je tv of computerspel als je de gebruiksaanwijzing niet kunt lezen? En de meeste kinderen vinden lezen wel leuk, valt mij op als ik het ze vraag. Alleen is het vaak even zoeken naar het juiste boek dat bij hun belevingswereld en interesses past.

Wat leest u het allerliefst?
Ik lees vrij veel verschillende boeken. Soms spannend, soms heerlijk lichtvoetig of iets met een stukje geschiedenis erin. Ook dat vind ik erg leuk. Op dit moment kijk ik vooral uit naar het laatste deel van de Zeven zussen serie, Atlas. Dat boek gaat vast een hoop antwoorden geven op allerlei vragen, maar ik bewaar het voor mijn volgende vakantie.

Welke boeken las u vroeger zelf graag?
Lotje, Saskia en Jeroen, Pinkeltje, De Kameleon… Ik geloof dat ik vroeger de hele bieb wel het gelezen, maar deze titels schieten mij meteen te binnen. Later las ik ook af en toe met mijn kinderen mee om te weten wat zij lazen, o.a. Harry Potter, Kruistocht in spijkerbroek, De Stravanganza serie, Flavia.

De boekenplank van Hermien Stok: Welke boeken leest u nu zelf graag?
Ik heb mijn lijst van de online bibliotheek erbij gepakt. Als ik iets lees over een boek dat ik zou willen lezen, zet ik het daarin. Daar staan nu twee boeken van Özcan Akyol in, een boek van Geert Mak, David van Reybroek, Marja Visscher, Marian Werkman, Loes den Hollander. En ik lees graag Esther Verhoef, Corinne Boman, Lucinda Riley en Santa Montefiore. Heel divers dus.

Is er nog iets anders dat u aan de lezers kwijt wilt?
Ik verzamel oude (jeugd)boeken. Niet dat ik echt marktjes afstruin, maar als ik hoor dat iemand oude kinderboeken weg wil doen, krijg ik ze. Eigentijdse exemplaren schuif ik ook wel eens door naar schoolbibliotheken, maar soms heb ik echt juweeltjes. Zoals laatst Ot en Sien voor de scholen in Nederlands Indië, maar ook de boekjes van mijn oma, die ze op de zondagsschool kreeg. Heel oud, heel kwetsbaar, maar zo bijzonder. Die verzameling is begonnen met het boek, De Artapappa’s, een boek waar vroeger de meester op de lagere school uit voorlas, een grappig, maar ook droevig boek van ongeveer honderd jaar oud. In deze tijd zou dit boek niet eens meer uitgegeven mogen worden, maar het taalgebruik, de gewoontes van weleer zijn zo mooi beschreven. Toen ik het boek vond, heb ik het herlezen, raakte op het laatst weer ontroerd.