Interview met Simone Kortsmit
Simone Kortsmit over zichzelf
Wat is uw lievelingseten en lievelingsvleesvervanger? Mijn lievelingseten is een groentenwrap met guacamole. Mijn favoriete vleesvervanger is momenteel de MC2 burger van de Vegetarische Slager. Deze vinden mensen die wel vlees eten ook altijd erg lekker. En voor de vegan taarten die mijn dochter bakt, mag je me altijd wakker maken.
Wat is uw lievelingskleur? Groen.
Wat is uw lievelingsdier? O jee, moet ik echt kiezen? Vooruit dan: een olifant (en een tijger).
Heeft u huisdieren? Jazeker, wel zo gezellig. Ik heb vier katten en een dwerghamster.
Wat zijn uw hobby’s? Schrijven, lezen, Netflix kijken, zwemmen, strandwandelingen maken, lunchen in gezellige eettentjes, naar theatervoorstellingen gaan, rondzwerven in boekwinkels.
Welk werk deed u voor u schrijfster werd? Ik was journaliste/(eind)redacteur.
Simone Kortsmit over schrijven
Hoe lang schrijft u al verhalen en waarom bent u gaan schrijven? Ik wilde altijd graag journalist worden. Na de middelbare school ging ik Journalistiek studeren en schreef ik in de jaren daarna vooral nieuwsberichten. Vaak vond ik dat maar saai en wilde ik er het liefst zelf wat bij verzinnen (wat natuurlijk niet mocht!). Toen ben ik allereerst toneelstukken gaan schrijven met mijn beste vriend en pas na de geboorte van mijn oudste dochter ging ik non-fictie verhalen schrijven. Pasgeleden vond ik in een doos mijn oude dagboeken terug. Dus eigenlijk heb ik altijd al geschreven.
Hoe bedenkt u een verhaal? Door goed om me heen te kijken en te luisteren naar anderen. Soms brengt een nieuwsbericht me op een idee. Ook mijn kinderen zorgen voor veel inspiratie.
Waar schrijft u het liefst? Het liefst schrijf ik in cafeetjes en in de bibliotheek. Ik vind het prettig als er om me heen nog van alles gebeurt. Maar ik schrijf ook graag thuis in de woonkamer, met één van mijn katten erbij. Mijn droom is een schrijfhuisje aan het strand. Maar dat blijft voorlopig helaas bij dromen.
Hoe was het om musicals en toneelstukken te schrijven voor kinderen? Voor kinderen schrijven is altijd leuk. En dit was voor erg jonge kinderen (vanaf 4 jaar). Een heerlijke doelgroep. En superleuk om foto’s te krijgen als een stuk eenmaal is opgevoerd. Kinderen zijn erg creatief.
Waarom begon u met het maken van een prentenboek? Mijn dochter was toen een peuter, en ik wilde graag een boekje voor haar maken. Natuurlijk erg leuk dat het dan ook meteen wordt uitgegeven.
Waarom bent u spannende boeken gaan schrijven? Het is mijn favoriete genre. Ook kan ik in dit soort boeken mijn eigen angsten kwijt. Schrijven over iets wat je zelf eng vindt, is haast een soort therapie. En ik vind het zelf ook heerlijk als er cliffhangers in een boek zitten. Dat je wel verder móet lezen.
Schrijven voor kinderen of voor volwassenen? Allebei leuk! Maar als ik echt moet kiezen, dan kies ik toch voor kinderen. Vooral de interactie met kinderen vind ik geweldig. Ze zijn spontaan en eerlijk. En soms krijg ik berichten van kinderen dat mijn boek hen heeft geholpen. Zo ontroerend. Dat ik dat kan bewerkstelligen met mijn boeken, vind ik prachtig.
Heeft u schrijftips? Gewoon gaan zitten en schrijven. Het geeft niet als je verhaal niet meteen goed is, of dat het niet klopt of misschien wel raar is. Het belangrijkste is dat je schrijft. En dat je voor jezelf schrijft. Vind je eigen stijl. En ook: veel lezen.
Simone Kortsmit over eigen boeken
Welk boek van u zelf vindt u het leukst/mooist/grappigst? Het meest bijzondere boek vind ik nog steeds Nikki op turnkamp, omdat dit het eerste jeugdboek is dat ik schreef. Het is een idee van mijn oudste dochter. Zij staat ook op de cover. Het mooiste boek vind ik altijd mijn laatste boek. In februari kwam mijn jeugdboek Podiumplek uit, dus dat is nu mijn favoriet.
Op welk personage uit uw boeken lijkt u het meest? Pfff, lastig. Het zijn vooral kinderen/jongeren die een rol spelen in mijn boeken. Maar ik denk dat er wel wat karaktereigenschappen van mezelf zitten in Chelsea én Yrsa uit mijn jeugdthriller Schoolfeest.
Hoe kwam u op het idee van filmpjes bij de boeken? Door een gesprek met mijn uitgeefster Kristien. Hoe konden we ook aan niet-turnsters laten zien wat bijvoorbeeld een flikflak of een tsjuki is? Door filmpjes! En bij mijn reeks Musicalsterren wilde ik graag het lied dat in het boek zit, laten horen en zien in een videoclip. Zo kunnen kinderen zelf meezingen en mee dansen.
Heeft u zelf op musicalles of turnles gezeten? Of welke sport doet u zelf? Nee, ik zat zelf op zwemmen, en wilde natuurlijk heel graag dat mijn kinderen ook gingen zwemmen. Maar het liep anders. Mijn oudste wilde vanaf haar zesde alleen maar turnen, en dat doet ze nog steeds vele uren per week. En mijn jongste is altijd aan het zingen of muziek aan het maken. Ze speelt sinds haar achtste in professionele musicals. Door mijn kinderen heb ik ontdekt hoe leuk turnen en musical is. Hiervoor kende ik deze twee werelden totaal niet.
Kunt u goed zingen? Absoluut niet, haha.
Komt er nog een boek van Musicalsterren? Er zijn nu twee delen. Misschien komt er inderdaad nog een derde deel.
Gaat u ook over andere sporten schrijven? In mijn Turntoppers boeken maak ik al kleine uitstapjes, naar bijvoorbeeld ritmische gymnastiek en trampolinespringen. Ook in Turntoppers 7 stip ik weer een andere sport aan. Maar het ligt wel allemaal in het verlengde van turnen. Maar als ik een andere sport zou moeten kiezen om over te schrijven, dan zou dat, denk ik, zwemmen of schoonspringen zijn.
Musical of turnen? O, nee, daar kan ik echt niet tussen kiezen! Ik hou van allebei evenveel.
Op turnkamp of naar een turntoernooi? Liever een turntoernooi. Ik hou zelf niet zo van het massale van een kamp.
Toitoitoi-tjes kiezen of naar een feestje met een beroemde vader? Toitoitoi’tjes kiezen en maken. Het is altijd leuk om iets uit te zoeken wat bij een musicalproductie past en die aan de hele cast te geven. Ik hou ook niet zo van feestjes (of die beroemde vader moet wel héél erg leuk zijn).
Simone Kortsmit over lezen
Waarom is lezen zo belangrijk? Het maakt je wereld zoveel breder, leuker, spannender, gezelliger, slimmer, liever, enger, interessanter, etc.
Waar leest u het allerliefst? In bed of op het strand.
Welke boeken las u vroeger zelf graag? Op de katholieke basisschool waar ik zat, lazen we echt saaie boeken. Pas op latere leeftijd ontdekte ik Annie MG. Schmidt. Op de middelbare school was ik vooral bezig met lezen voor mijn boekenlijst. Maar dat vond ik niet erg. Schrijvers als Harry Mulisch, Leon de Winter, Tim Krabbé, Oek de Jong en A.F.Th. van der Heijden lees ik nog steeds graag. Toen ik ging studeren ontdekte ik John Grisham. En sindsdien ben ik vooral een thrillerlezer. Jammer dat er toen nog geen youngadults waren, zoals we die nu kennen. De boeken van auteurs als John Green, Adam Silveira en Mel Wallis de Vries had ik echt verslonden. Die koop ik nu voor mijn kinderen en lees ze dan ook lekker zelf.
De boekenplank van Simone Kortsmit: Welke boeken leest u nu zelf graag? Thrillers, zowel voor jongeren als voor volwassenen. Denk aan Nicci French, Karin Slaughter, Michael Robotham, Guillaume Musso. Maar ook jeugdboeken en young adults lees ik graag. Verder hou ik van Italiaane auteurs, zoals Niccolo Ammaniti en Paolo Giordano. Ik heb net Confettiregen van Splinter Chabot gelezen. Een aanrader.
Is er nog iets anders dat u aan de lezers kwijt wilt? Het motto van eigenlijk al mijn jeugdboeken: Ga je dromen achterna!
P.S. Heb je het bericht over Licht uit, spot aan al gelezen? Simone Kortsmit schreef het!